วันเสาร์ที่ 4 กรกฎาคม พ.ศ. 2558

นิราศสนามจันทร ์

นิราศสนามจันทร์ 





จากดินแดนถิ่นฐานรังบินหลา 
เดินเข้ามาสู่นครปฐม
หวังวิชาความรู้เป็นดาบคม 
หวังสั่งสมวิชาเลี้ยงครอบครัว
พ่อแม่ให้เงินส่งเสียมาเล่าเรียน 
ให้ลูกเพียรเรียนจบไม่ต้องกลัว
พ่อแม่บอกส่งได้ยังมีกำลัง 
ลูกได้ฟังใช้เงินไม่ค่อยระวัง
เวลาว่างหาสิ่งที่เพิ่มพลัง 
มือนั้นพลั้งจองแต่ตั๋วเครื่องบิน 
จากแผ่นดินทะยานสู่ทัองฟ้า
ชั่วโมงครึ่งถึงที่รังบินหลา 
สองสามวันก็ยังคิดจะมา 
แต่เมื่อถึงเวลากลับสิบวัน 
ตั๋วเครื่องมันแพงเกินกำลัง 
แต่ก็ยังอยากกลับถิ่นประเทศใต้
รถทัวร์ก็แล้วกันนะแม่จ๋า 
ใช้เวลานานหน่อยแต่ได้กลับ 



กลอนนี้แต่งขึ้นเล่นๆ ถึงแม้ว่าจะไม่ไพเราะเสนาะหูเท่าไรนัก อีกทั้งสัมผัสก็ไม่ค่อยจะถูกต้องตามฉันทลักษณ์ แต่ก็แต่งขึ้นมาจากใจของเด็กใต้คนหนึ่งที่ต้องจากบ้านไปเรียนไกลถึงนครปฐม ความคิดถึงบ้าน ความอยากกลับบ้านก็ทำให้เขานั้นใช้เงินฟุ่มเฟือยไปกับตั๋วเครื่องบินกลับบ้าน ด้วยระยะทางที่ห่างไกลกันมากทำให้การเดินทางโดยเครื่องบินเห็นจะเป็นทางที่สะดวกและรวดเร็วที่สุดสำหรับเขา แต่เมื่อเศรษฐกิจนั้นย่ำแย่ ราคาตั๋วก็สูงขึ้น การนั่งเครื่องบินกลับบ้านอย่างที่เคยทำเห็นทีจะไม่ได้ เพราะอุปสรรคทางการเงิน แต่ด้วยความคิดถึงบ้านเขาจึงจำต้องนั่งรถทัวร์กลับบ้านเพื่อมาพบกับครอบครัว ถึงแม้ว่าการนั่งรถทัวร์นั้นจะใช้เวลานาน และลำบากมากสำหรับข้าวของพะรุงพะรัง และเด็กผู้ญิงตัวเล็กๆคนหนึ่ง แต่เขาก็ยังกลับมาเพื่อพบกับครอบครัว....

ปล.กลอนนี้แต่งขึ้นเพื่อฝึกพั ฒนาการเขียนของผ ู้ เขียนเท่านั้ น ิ หาก ผิ ดพลาด ประการใดต้องขออภัยว้ ณ  ที่นี้ด้วยค่ะ

วันพฤหัสบดีที่ 2 กรกฎาคม พ.ศ. 2558

อะไรเอ่ย ที่ไทยควรอนุรักษ์ ?

ภาษาไทยวัฒนธรรมไทยที่ควรค่าแก่การอนุรักษ์



                วัฒนธรรมเป็นเอกลักษณ์ประจำชาติ หากชาติใดไร้ซึ่งวัฒนธรรมเป็นของตนเอง แล้วชาตินั้นจะคงความเป็นชาติไว้ได้อย่างไร ไทยเป็นชาติที่โชคดีเพราะมีวัฒนธรรมอันเป็นเอกลักษณ์ประจำชาติที่หลากหลาย และวัฒนธรรมของไทยที่ควรค่าแก่การอนุรักษ์ไว้มากที่สุดในทัศนะของข้าพเจ้าก็คือ ภาษาไทย
                เนื่องจาก ภาษาไทย คือ มรดกทางวัฒนธรรมอันล้ำค่าที่บรรพบุรุษได้สร้างสรรค์ไว้ และเป็นหลักฐานที่แสดงให้เห็นว่าไทยเป็นชาติที่มีวัฒนธรรมอันสูงส่งมาตั้งแต่สมัยโบราณ ดังนั้นภาษาไทยจึงมีความสำคัญในฐานะเป็นเอกลักษณ์ประชาติ ก่อให้เกิดความเป็นเอกภาพ เป็นเครื่องมือในการสื่อสารสร้างสัมพันธภาพระหว่างคนในชาติ นอกจากนั้นภาษาไทยยังมีความสำคัญในฐานะเป็นตัวเสริมสร้างบุคลิกภาพที่แสดงถึงความเป็นไทย และยังเป็นตัวส่งเสริมวัฒนธรรมไทยอื่นๆให้เจริญขึ้นอีกด้วย แต่เนื่องด้วยกาลเวลาที่แปรเปลี่ยนส่งผลให้เทคโนโลยีต่างๆในยุคไร้พรหมแดนเจริญก้าวหน้าขึ้นอย่างไม่มีขีดจำกัด คนรุ่นใหม่หันไปให้ความสำคัญกับเทคโนโลยีเหล่านั้น จนลืมให้ความสำคัญกับภาษาไทย ปล่อยให้ภาษาไทยถูกกลืนหายไปพร้อมกับความก้าวหน้าของเทคโนโลยีเหล่านั้น สังเกตได้จากปัจจุบันคนไทยเริ่มใช้ภาษาไทยไม่ถูกต้อง ไม่ว่าจะเป็นการเขียน การอ่าน หรือแม้แต่การพูด ซึ่งสาเหตุการใช้ภาษาไทยไม่ถูกต้องเหล่านี้ ส่วนใหญ่มาจากกลุ่มวัยรุ่นที่ใช้สื่อออนไลน์ทาง Internet ที่ต้องการประหยัดเวลาในขณะพิมพ์ จึงตัดคำให้สั้นลง หรือเขียนสะกดคำแบบผิดๆ เป็นเหตุให้คำเหล่านั้นแพร่หลายจนกลายเป็นปัญหาสำคัญของการใช้ภาษาไทยในปัจจุบัน ดังนั้นการอนุรักษ์ภาษาไทยจึงเป็นสิ่งสำคัญที่คนไทยทุกคนควรให้ความสำคัญ เพราะหากคนไทยใช้ภาษาไทยไม่ถูกต้องก็จะส่งผลให้เกิดปัญหาต่างๆตามมา ไม่ว่าจะเป็นปัญหาความเข้าใจที่ไม่ตรงกันในระหว่างการสื่อสาร ปัญหาการถ่ายทอดวัฒนธรรมต่างๆผิดเพี้ยนไป และปัญหาวัฒนธรรมไทยอื่นๆไม่สามารถพัฒนาให้เจริญก้าวหน้าขึ้นหรืออนุรักษ์ให้คงอยู่สืบไปได้ แต่หากคนไทยทุกคนช่วยกันอนุรักษ์ภาษาไทย ใช้ภาษาไทยอย่างถูกต้อง ปัญหาเหล่านั้นก็จะหมดไป ไทยก็จะเป็นชาติที่มีความโดดเด่นทางวัฒนธรรม ไม่ว่าจะเป็นวัฒนธรรมทางภาษาหรือวัฒนธรรมอื่นๆอันเป็นเอกลักษณ์ประจำชาติที่ชาติอื่นต่างก็ต้องยกย่องชื่นชมถึงเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมของความเป็นไทย

                ดังนั้น ภาษาไทยคือสมบัติทางวัฒนธรรมอันล้ำค่าที่สามารถแสดงถึงเอกลักษณ์ของความเป็นไทยได้เป็นอย่างดี ดังเช่น บทประพันธ์กลอน๘ เรื่องภาษาไทย ของ ศาสตราจารย์ หม่อมหลวงปิ่น มาลากุล ใน๒วรรคแรก ที่ว่า  ในโลกนี้มีอะไรเป็นไทยแท้ ของไทยแน่นั้นหรือคือภาษาและ ๒ วรรคสุดท้าย ที่ว่า    เกิดเป็นไทยคนหนึ่งเราจึงมี ของดีดีชื่อว่า ภาษาไทย ซึ่งบทประพันธ์ ๔ วรรคนี้ สามารถแสดงให้เห็นถึงความสำคัญของภาษาไทยได้มากที่สุด 



บทความนี้เคยส่งประกวดในโครงการ The 39th 2014 World Youth Rally” ของทางสมาคมบ้านเยาวชนแห่งประเทศไทย (Hostelling International Thailand) ร่วมกับทางสมาคมบ้านเยาวชนแห่งประเทศเกาหลี (Hostelling International Korea) และผ่านการคัดเลือกได้เข้าร่วมโครงการทัศนะศึกษา ณ ประเทศเกาหลีใต้ ประเภท 6 วัน มาแล้ว แต่น่าเสียดายที่ผู้เขียนติดธุระทางบ้าน จึงไม่ได้ไปเข้าร่วมโครงการ ดังกล่าว